Off the Road door de jungle, Eric in z’n element!

Vanochtend voor de verandering eens lekker uitgeslapen.., nou ja, om 8uur wakker worden is ook nog best vroeg op vakantie😜.  Maar het bed lag heerlijk en na de super Balinese maaltijd van gisteravond die toch best wel zwaar op de maag lag, waren we ook als ‘n os in slaap gevallen.

Na het inmiddels standaard ochtend ritueel van koffers dichtgooien, toiletspullen bij elkaar rapen en afwas&vuilnis wegwerken zaten we weer in de auto. Besloten om even aan de haven van Cairns te ontbijten. Cairns zelf is een vrij kleine stad maar de buitenwijken en stadjes er omheen zijn enorm. Je rijdt al 20km tussen bebouwing heen voordat je bij Cairns aankomt. Cairns blijft als ‘n magneet mensen van allerlei pluimage van over de hele wereld aantrekken, vooral na opening van het Internationale vliegveld. Je komt er dan ook verassend veel ‘normale’ mensen tegen naast de duizenden backpackers die van oudsher de straten van Cairns bevolkten. Veel van het  centrum van Cairns wordt momenteel gerenoveerd en krijgt een flinke opknapbeurt, waarschijnlijk om het oude imago van backpackers-walhalla van zich af te schudden. Aan de haven een leuk tentje gevonden voor een goede kop koffie met sandwiches en verse jus, prima vertoeven in de zon met uitzicht op de dobberende bootjes.

Vervolgens de hoogste tijd om in de auto te klimmen, want voor vandaag had Eric een route uitgestippeld die ons over bijna 30km onverharde wegen dwars door de jungle heen zou moeten leiden op weg naar Port Douglas! Het eerste stuk tot aan Kuranda ging fantastisch, gewoon over de snelweg dus niks aan de hand tot zo ver.. Na Kuranda de hoofdweg verlaten en al snel kwamen we op een gravelweg terecht. Ook dit was allemaal prima te rijden, we hadden zelfs zo nu en dan nog ‘n tegenligger waar we voor moesten uitwijken. Maar na ‘n kilometer of 10 was het ook gedaan met de gravelweg en kwamen we uit op niet meer dan een smal slingerend bospad, hier en daar nog slechts verhard met wat kiezels. Eric kon hier z’n hart ophalen en onze 4WD voor het eerst deze trip z’n werk laten doen. Op sommige plekken moesten we heel langzaam door grote kuilen in de weg en gaandeweg werd het ook steeds bulteriger en was het een stijgen en dalen door de jungle maar wel overal schitterend mooi en zo ontzettend rustig, alleen het geluid van de vogels in het bos om ons heen.

Omdat natuurlijk iedereen zo z’n taak heeft tijdens een expeditie als deze, moest ik regelmatig de auto uit om boomstronken en stenen van het pad te verwijderen zodat we zonder schade straks aan het eind van de rit onze rentalcar weer kunnen inleveren🤣. Na een tocht van ruim 2 uur over het onverharde junglepad bereikten we uiteindelijk weer de bewoonde wereld en kwamen we weer op asfalt terecht. Het laatste stuk naar Port Douglas verliep dan ook als een speer en om half 3 konden we al inchecken bij het Paradise Links Resort. Eric had vanmiddag z’n ding gehad dus ik nu het mijne, haha! Was een super-de-luxe resort , midden in een grote tropische tuin om een mooi zwembad met klaterende waterval. Zo snel als we konden de zwembroeken aan getrokken en met handdoek en ‘n paar koude biertjes naar het zwembad! Heerlijk nog even een paar uurtjes in de zon gelegen voordat ie achter een paar hoge palmbomen schuil ging. 

‘s avonds zijn we er nog even uitgelopen om een hapje te eten. Omdat we in een hele wijk met allemaal resorts zaten, viel het nog helemaal niet mee om snel wat te vinden. Maar natuurlijk lukte het ons toch om met de gps-bepaling van de telefoon uiteindelijk het enige restaurantje in de wijde omgeving te vinden. Was ook maar goed ook want op slippers in het donker een paar kilometer rondstruinen dat valt nog helemaal niet mee! Erg leuke tent die ook bommetje vol zat, we kwamen zelfs op ‘n wachtlijst voordat we na een half uur aan tafel konden. Er was alleen terras buiten en alle tafeltjes stonden in het zand dus onze slippers misstonden niet in deze setting😜! Het restaurant heette ook iets met ‘on the beach’ dus we hadden het van te voren ook wel kunnen weten. Eten was weer prima, ook al had Eric een pizza Diavolo waar de vlammen van uit z’n oren sloegen! Uiteindelijk had ie ook mijn biertje nodig om de boel weer te blussen.