Cerro de la muerte, hoogtepunt van ons costa Rica avontuur bereikt!

Met het einde van onze fantastische rondreis door Costa Rica in zicht zouden we nog een keer tot grote hoogte stijgen vandaag! En dan in de meest letterlijke zin van het woord want voor vandaag stond de mooie route over de highway 2 gepland van San Isidro naar onze bestemming voor vanmiddag, Toucanet lodge vlakbij het gehucht Copey. Begin en eindpunt niet bijster interessant maar de tussenliggende route des te meer, via highway 2 dus dwars door het hooggebergte van Costa Rica langs de indrukwekkende Cerro de la muerte. Vanaf San Isidro was het een constante klim van bijna 30kilometer tot het hoogste punt van highway 2 en dus ook van onze reis, ruim 3.300mtr boven zeeniveau! Cerro de la muerte, in het Spaans dus de berg van de dood heeft z’n naam te danken aan het feit dat in lang vervlogen tijden de reizigers en schapenhoeders nog te voet de bergpas moesten passeren. Dit nam dagen in beslag en komende vanaf het tropische laagland van Costa Rica vielen er tijdens de koude nachten op de hoge bergpas (lichte vorst is geen uitzondering) vele doden door onderkoeling en bevriezing. 

Maar tegenwoordig is het gewoon een schitterend mooie route via de perfecte highway 2. Beginnend in het tropisch regenwoud bij San Isidro verandert dit met het stijgen van de meters in gewoon regenwoud en vervolgens nevelwoud. De mist en lage wolken jagend over het woud en de weg maken dit tot een bijzondere ervaring. Het laatste stuk naar de hoogvlakte geeft weer een compleet ander beeld, meer van dat wij kennen uit de Alpen. Steeneik bossen en grassen met lage struiken. En kan je vertellen, in korte broek en badslippers was het gewoon steenkoud 🥶! Snel even een fotootje gemaakt op ruim 3.300mtr en weer door.

De afdaling verliep uiteraard in omgekeerde volgorde. Van nevelwoud naar tropisch regenwoud en met stijgende temperaturen kwamen we aan bij de Toucanet lodge in Copey. Super leuk kleinschalig complex met nog geen 10 huisjes, ingebed tegen de weelderig begroeide heuvels van een mooi dal met een klein beekje. Toppunt van idyllisch! Des te meer verbaasde we ons er dus over dat we de enige waren de hele middag op ons ‘privé’ parkje. Groot restaurant aanwezig, tot in de puntjes verzorgd en hartstikke luxe maar ook tijdens het avondeten geen kip te bekennen. Gelukkig kwamen er tijdens het dessert, limoentaart die we gratis aangeboden kregen door de kok 😜, toch opeens nog een 4-tal andere gasten binnen bij het restaurant zodat we niet alleen maar naar ons eigen klaagzang hoefden te luisteren. Want helaas nu begint de reis toch echt op z’n einde te lopen en naderen we met rasse scheden het onvermijdelijke moment van afscheid van dit bijzonder mooie land. 

Morgen  nog een laatste tripje terug naar San José. Overnachting bij het vliegveld, auto inleveren bij het verhuurbedrijf en terug naar Nederland. Kijken of we morgen nog even bij kunnen bruinen aan het zwembad zodat we iedereen de ogen uit kunnen steken zondag als we landen op Schiphol 😎😜😂!!