Sail away (till the sun sets down) ⛵️🌅

De ochtend duurde gister lang want we zouden pas om 1uur vertrekken met onze catamaran vanaf Tamarindo beach. Dus eerst rustig aan op ons gemakje ontbeten, koffie gedronken en nog meer koffie. Vervolgens onszelf nog wat vermaakt bij het zwembad en in ons tropisch ini-mini tuintje van 3 bij 3mtr inclusief buitenbadkamer waar we nog even hebben zitten lezen.

Om half 12 had ik genoeg van het wachten en zijn we alvast naar Tamarindo beach geslenterd om daar op een mooi terras aan het strand een drankje te bestellen en te genieten van het uitzicht en de activiteit op het strand. 
Eindelijk, we konden ons melden voor vertrek. Bleek dat ze de boot niet helemaal vol hadden gekregen dus nog beter voor ons! In plaats van de max 22personen waren er slecht 13 aanmeldingen voor de trip, inclusief ons zelf. Lekker overzichtelijk dus en op het strand begon de kennismaking al hartelijk met ‘n ouder stel (wat achteraf helemaal geen stel bleek te zijn!) hij ‘n gepensioneerde van 74 uit Noorwegen en zijn ‘vakantie scharrel’ Rita uit Houston, Texas van rond de zeventig. Hartstikke leuke mensen en daar hebben we tijdens de catamaran tocht nog heel veel lol mee beleefd, échte levensgenieters! Geweldig om zo oud te mogen worden.

Verder bestond ons medereizigers gezelschap uit ‘n gezin met 2 zonen uit Californië, gezinnetje van 3 met één dochter uit Alaska, een heel jong stelletje van rond de 25 uit Arizona en een beetje een vage single Amerikaanse Indiër waar we verder niet achter zijn gekomen waar hij nou precies vandaan kwam en wat hij op de boot kwam doen want hij heeft de eerste uren allen maar stilletjes in z’n eentje voor zich uit zitten staren en wilde verder ook geen contact .
Goed tot zover de eerste globale introductie, in twee houten bootjes werd onze groep vanaf het strand door de branding naar de voor anker liggende catamaran op zee gebracht. Om dwars door de branding van de Atlantische oceaan te geraken met een gammel bootje valt nog helemaal niet mee dus we waren al zeiknat voordat we überhaupt aan boord gingen van onze catamaran! Maar toe kon het avontuur dan ook echt beginnen.

We wisten dat de lunch en drank inclusief was tijdens de hele tocht, maar niet dat het zo inclusief was.., vanaf moment van vertrek was het een groot drank festijn en de blikjes met koud bier werden continue rondgedeeld. Met de zeewind vol in het gezicht op het hangnet aan de voorkant van de boot liggend met de zee onder je door klotsend, geweldig gevoel! Op een gegeven moment kregen de dames uit Alaska en Californië in de gaten dat ze ook wodka-jus konden bestellen en onze gepensioneerde Noor en zijn liefje gingen aan de bloody-Mary’s , nou ik kan je vertellen de sfeer zat er al snel goed in op onze ‘party’ boot🫣😂!

Na het eerste uur gevaren te hebben langs de Costa Ricaanse kust gingen we voor anker bij een mooi verlaten strandje. Dus allemaal plons het water in, zwemmen en voor de liefhebbers waren er ook wat snorkel sets voorhanden. Maar dat was eigenlijk meer voor de show en om toeristen de boot op te lokken want volgens onze schipper viel er geen ene reet te zien in deze wateren door de sterke stroming en het troebele water door het vele zand. Met een klein groepje, inclusief onze oude pensionado Noor van de boot naar het strand gezwommen. Ging prima want de stroming bracht ons binnen een paar minuten tot aan het strand. Hoe anders was de terugtocht..(!) Eerst door de giga branding heen zien te komen wat me 3x kopje onder en bijna ‘n dwarslaesie opleverde door de keiharde golfslag. Nadat we deze eerste horde hadden overwonnen was het bijna een kwartier lang 2 meter vooruit en door de sterke stroming weer 1 meter achteruit. Pfff een ware uitputtingsslag! Met de reeds genuttigde cervessas en de sloten met zeewater die ik binnen had gekregen voordat we uiteindelijk weer onze catamaran op klommen, kwam ik kotsmisselijk weer aan boord. Voor onze oude Noor moest er nog een heuse reddingsoperatie in gang gezet worden want de kapitein was bang dat ie anders de hele dag daar voor anker moest blijven liggen totdat ie terug aan boord zou zijn. Bootshulpje met een peddelboard richting strand gestuurd voor de reddingsoperatie. Wat schetst ieders verbazing,  de oude baas kwam vrolijk rustig zelf aangezwommen met een drijfplankje en was zelf eerder terug bij de boot dan zijn reddingsteam 😂 En het eerste wat ie vanuit het water riep, of er iemand hem even een koud biertje kon toegooien!

Aan boord stond de lunch inmiddels uitgestald op dek en iedereen werd uitgenodigd voor het eten. Paar hapjes naar binnen weten te werken en toen moest ik toch echt een sprintje trekken naar onderdeks om zo snel mogelijk de wc op te zoeken. Kreeg ik toch gvd die plee niet doorgespoeld 😱! Ding zat helemaal vol maar wat ik ook probeerde, geen water, geen doorspoel, niks. Vond het vreselijk voor het hulpje aan boord maar hij heeft uiteindelijk de plee moeten repareren en weer aan de praat gekregen. Nou ja, ik was het kwijt en na nog even rustig aan dek onder de overkapping te hebben gezeten knapte ik gelukkig zienderogen weer op. 

Ondertussen ging om mij heen de party gewoon door! Pensionado Noor had het hoogste woord en na zijn zoveelste bloody-Mary kukelde hij bijna pardoes over boord! Zijn geliefde Rita kon hem nog net binnen boord houden, echte liefde! Het jonge stelletje uit Arizona was ondertussen naarstig op zoek naar ‘n aansteker dus die vonden ze uiteindelijk bij Eric. Werd er meteen met veel geheimzinnigheid een jointje gebouwd die ze lekker met z’n tweetjes op het voordek hebben zitten roken. Nou daar kijken wij als Nederlandsers nou niet echt van op, was eigenlijk ook wel heel grappig om te zien. 
 

De lunch zat er in, sfeer was opperbest en de drank vloeide overvloedig aan boord. Ik voelde me ondertussen gelukkig weer stukken beter, temeer ik als enige aan de flesjes water zat en dus goed kon zien hoe de stemming steeds joliger werd om me heen aan boord. Tegen de tijd dat om half 6 de zon onderging boven de Atlantische oceaan stond iedereen klaar op dek om de mooiste foto’s te scoren. Lachen, want bij elke iets grotere golf tuimelde de helft van ons gezelschap omver omdat niet iedereen meer even vast op de benen stond! Dus daar zullen geweldige foto’s tussen zitten🤣

Na het sunset moment was het dan toch echt tijd om de catamaran te verlaten en terug te varen met de gammele houten bootjes naar het strand van Tamarindo. Bootje nummero uno was vertrokken zonder de kist waar we al onze slippers in hadden moeten doen voor vertrek dus die stonden nog op het strand te wachten totdat wij met kist ook aankwamen. Was nog even een leuk moment om van al onze mede tourgenoten uitgebreid afscheid te nemen waarna iedereen in een meer of mindere mate rechte lijn de weg naar huis aanving. Onze bloody-Mary pensionado Noor plofte met z’n Rita op het eerste het beste terras neer en aan het eind van de straat werden we bijna omver gereden door het gezin uit Californië wat in een buggy hotsend en botsend over de ongeplaveide weg stuiterde. Of we een stuk mee wilde rijden naar ons hotel werd er uitnodigend geroepen maar gezien het alcoholpromilage van onze Californische vrienden leek ons dat nou niet het beste idee dus we hebben vriendelijk bedankt.

Al met al een hartstikke leuk dagje op zee gehad, veel gelachen en lol gemaakt en daar gaat het tenslotte ook om in het leven! Pura vida!