Tamarindo, van vissersdorp tot kosmopolitisch toeristenoord

Tamarindo, ooit een slaperig vissersdorpje met een paar honderd inwoners waar de mensen nauwelijks het hoofd boven water konden houden. Vanaf het jaar 2000 enorm gegroeid tot een welvarende gemeenschap. Stuwende kracht hierachter, het toerisme. Bestond de bevolking rond de eeuwwisseling uit net iets meer dan 3.000 mensen, 20 jaar later waren dit er al ruim 8.500 dus bijna verdrievoudigd! Het toerisme heeft veel geld in het laatje gebracht maar uiteraard heeft deze gigantische groeistuip ook z’n weerslag in negatieve zin gehad op met name de lokale bevolking en de natuur. Voor veel locals is het leven in Tamarindo gewoonweg niet meer te betalen omdat de prijzen door het toerisme zo enorm zijn opgedreven. Zij wonen tegenwoordig dan ook net een paar kilometer buiten de stad in 2 kleinere gehuchtjes waar het levensonderhoud nog betaalbaar is. Werken doen ze dan in Tamarindo in een van de vele luxe hotels, restaurants of barretjes, of aan het strand als verkoper in een van de vele souveniershops. De inwoners van Tamarindo bestaan tegenwoordig uit een multiculti smeltkroes van gepensioneerde Amerikanen, Argentijnen, Europeanen en toeristen uit dito landen en heel overig Zuid Amerika. Waar ooit de palmbomen tot aan het strand stonden, staan nu veel luxueuze hotels van grote Amerikaanse ketens en is er voor Costa Ricaanse begrippen een heuse boulevard opgetrokken dus ook qua natuur heeft Tamarindo moeten inleveren voor het grote geld.

Vanochtend na het zoveelste traditionele Tico ontbijtje snel even onder onze buitendouche gesprongen en frisgeschoren te voet op pad richting de boulevard van Tamarindo beach. Om half10 was echter de temperatuur al tot tropische waarden gestegen en met de zon brandend op ons hoofd, hadden we ons deze opfrisbeurt net zo goed kunnen besparen want tegen de tijd dat we bij het strand aankwamen droop het zweet aan alle kanten van ons lijf. Gelukkig had ik m’n Panama hoedje op wat nog enige bescherming tegen de zon bood. Op het strand kwamen we een van de vele souvenier verkopers tegen met heel erg grappige hoeden van gevlochten palmbladeren. Echt een bijzonder stukje huisvlijt en de beste man, een oud Costa Ricaans opaatje, bracht het op zo’n grappige manier in gebrekkig Engels dat Eric overstag ging en uiteindelijk zijn mooiste hoed heeft gekocht! Eentje met niet één maar 2 ook palmblad gevlochten sprinkhanen als toegift er bovenop! Eric helemaal blij, Costa Ricaans opaatje helemaal blij en vanaf dat moment aan bekijks geen gebrek meer op onze verdere ronde door Tamarindo 🫣😂!

Goed, het primaire doel van onze expeditie door de hitte vanochtend was om kaartjes te scoren voor een van de Catamaran tochten waarvoor door verschillende aanbieders geadverteerd werd. We hadden er eentje op internet gevonden die ons wel wat leek, 5uur de zee op met een catamaran inclusief lunch, drank en snackjes onderweg en ook nog eens snorkelen en de zonsondergang vanaf de boot bekijken met een groep van max 25personen. In eerste instantie konden we tussen alle standjes met vlot babbelende verkopers niet de juiste vinden maar uiteindelijk kwamen we toch bij het juiste kraampje uit. Gelukkig waren er nog 2 plaatsen op de boot voor morgen beschikbaar, dus drie keer raden waar ons verslag morgen over zal gaan..

Nadat we onze missie voor vandaag hadden volbracht, ..ja je kunt maar een doel hebben in het leven 😜, was het de hoogste tijd voor een koud drankje in de schaduw op het terras van een leuke strandtent aan Tamarindo beach. Ik moest even naar de wc en achteraf maar goed ook dat ik even weg was want toen ik terug kwam lag Eric in ‘n deuk. Naar boven wijzend naar de boom boven ons tafeltje, daar zat een enorme leguaan die precies op en naast mijn stoel z’n behoefte had gedropt! Had ik er even daarvoor nog gezeten dan had ik een flinke leguane flats op m’n hoedje gekregen 😂 

Terug van het strand naar onze accommodatie, weer een kwartiertje lopend en zwetend door de zon want het was ondertussen richting de 33graden, snel na thuiskomst de zwembroeken aan en zo het zwembad ingeplonst. Heerlijk, hoe lekker kan dat zijn! 

Om 5uur hebben we vanavond de tocht naar Tamarindo beach opnieuw gemaakt. Gelukkig was het dankzij de opgestoken wind en het feit dat hier in Costa Rica de zon vrijwel het hele jaar door rond half6 ondergaat, de temperatuur al weer wat aangenamer en ook de vochtigheid een heel stuk minder. We wilde graag een paar mooie foto’s van de zonsondergang boven de Atlantische oceaan maken voordat we aan het avondeten zouden gaan. Drukte van belang op het strand, leek wel of heel Tamarindo er zat te wachten op dat ene unieke (dagelijkse)moment.  We waren precies op tijd en het moet gezegd worden, de zonsondergang is hier echt spectaculair.

Enkele tientallen foto’s later en nadat de zon definitief voor vandaag achter de horizon verdween, zijn we terug het centrum in gelopen om wat te drinken en een hapje te eten bij El Boca. Hartstikke prima eten en lekkere koude cervesas dus we hebben daar even een paar uur heerlijk gezeten om de dag en vakantiebelevenissen in het algemeen door te spreken.

En nu op naar de dag van morgen, we verwachten er veel van van onze catamaran tocht dus nu maar hopen dat het niet gaat tegenvallen🤞