Tot grote hoogte! (en weer terug)

Onze eigen Maria, de drijvende kracht en moederoverste van hotel La Riviera had het zo voor ons, haar “chicos” geregeld. Het shuttlebusje werd gestart en de tuinman kon ons even naar het autoverhuurbedrijf brengen! Nadat we onze huurauto voor de aankomende 3 weken hadden geïnspecteerd en een of ander vaag verhaal aangehoord te hebben dat alle beschadigingen kleiner dan 30cm er niet toe doen (yer right, toch maar ff snel wat foto’s gemaakt van onze rentalcar, just in case😉) snel terug naar het hotel, koffers ingeladen, uitgechecked en na uitvoerig afscheid van Maria met de plechtige belofte dat we snel weer terug zouden komen, de eerste meters op Costa Ricaanse bodem gemaakt.

in alle reisgidsen staat vermeld dat Costa Rica een schitterend land is maar dat je de hoofdstad San José net zo goed links kunt laten liggen en als het enigszins kan gewoon vermijden. Nou, dat is in ons geval niet helemaal gelukt. Binnen 10minuten stonden we muurvast in het, op z’n zachtst gezegd nogal uitdagend verkeer van de hoofdstad! Elk stoplicht en elk kruispunt is weer een nieuw spektakel en het is een wonder dat alles vrijwel altijd goed gaat. Gewoon hand opsteken, lachen en je auto er tussen duwen, doet iedereen zo en werkt perfect.

nadat we de drukte van San José en de voorsteden achter ons hadden gelaten was het via de toeristische route bergopwaarts naar de Irazú en de kratermeren op 3360mtr hoogte. Schitterende vergezichten onderweg, ook al werd het vlak onder de top hartstikke mistig. Uiteindelijk hebben we de Irazú vulkaantop nooit gezien door het slechte zicht en het kratermeer was niets anders dan een moddervlakte met afgekoelde lava. Bovendien was het met nog geen 15graden in de korte broek en t-shirt nou niet bepaald aangenaam dus we zijn weer heel snel de weg terug naar beneden begonnen.

Terug naar beneden kwamen we in een irreële wereld terecht, stormwinden met dichte mist, ofwel we reden dwars door de wolken die tegen de Irazú vulkaan werden aangeblazen. Uiteindelijk werd het weer rustiger, zonnetje begon te schijnen en de temperatuur steeg naar tropische waarden dus tegen de tijd dat we op onze eindbestemming van vandaag aankwamen, het La Casona del Cafetal hotel was het weer heerlijk. Inchecken verliep een beetje vreemd. In eerste instantie konden ze onze reservering niet vinden, daarna toch wel en toen bleek dat we de enige gasten waren die verbleven in een van de jungle bungalows. Het bijbehorende restaurant ligt schitterend aan een in de overtreffende trap nog schitterender meer, midden tussen het tropisch regenwoud! Terwijl we van het diner zaten te genieten op het terras aan het meer kwam al snel bij ons de associatie naar boven dat deze locatie zo het decort had kunnen zijn voor een of andere film, zo ontzettend mooi. 
De buikjes rondgeten zijn we daarna door het tropisch woud terug naar onze bungalow gelopen. Met ‘n koud biertje op het terras, in de wetenschap dat we ‘s avonds echt nog maar de enige op het hele park waren met alleen de geluiden van de jungle om ons heel, zo bijzonder! Bleek toch toen we wilde gaan slapen dat de schuifdeur niet meer goed afgesloten kon worden, dus die heb ik wel ff vakkundig met een riem vastgebonden voor het geval dat 😜

Vandaag staat er een lange rit op het programma, welke ons uiteindelijk tot aan de Caribische zee gaat brengen en waar we de Kerst gaan doorbrengen. Dus, voor nu gaan we snel naar het ontbijt en ons kerstverhaal volgt morgen.